KADER MAHKUMU

Ruhumu çürüten sensin!

Sen; ikna ettin beni yaşamaya,

Kandırdın beni sevginle.

Sen... Sen! Zincir vurdun bileklerime,

Dağladın gözlerimi kızgın demirle.

"Neden?" diye sormayacağım sana.

Kader mahkumuyum çünkü, biliyorum.

Hayatın, vücut bulmuş hâlisin sen.

Önce umut etmeyi öğrettin;

Sonra umut edemeyecek kadar bitkin bıraktın beni.

Gözümden akan yaşlar için

"Bak! Yağmur yağıyor." diyerek

Kendi yarattığım yağmurumda boğdun beni...

Sen; yitik umudum, sonsuz nefretim, tükenmiş aşkımsın.

Harun TEKBAŞ