Kayıp

Çeviriyorum

İtebildiğim kadar itiyorum ruhuma saplanan hançeri

Kimin ihaneti ki bu?

Galiba üzerine düşmüştüm sadece.

Belki tekrar hissedebilrim...

Sadece daha fazla yalnızlık akıyor.

Daha fazla melankoli,

Daha fazla gözyaşı,

Daha fazla şarap.

Kapkara...

Gözlerim,

Gözlerim yuvalarında değil.

Ben yuvamda değilim.

On yıldır bir yuvam yok ki.

Kalbim,

Kalbim çok kırık.

Kalbim; çok soluk, çok beyaz,

Çok yalnız, çok boş,

Çok kırık, çok dökük.

Duyabiliyor, konuşabiliyor ve yazabiliyorum sadece.

Konuşmayı da unutmak üzereyim sanırım

Ya da dilsiz bırakıldım.

Yazamamak mı duyamamak mı?

Yap hamleni hayat!

Söküp atamayacaksın

Yaralı ruhumdaki, ölü kalbimdeki

Bu yaşama isteğini.

Harun TEKBAŞ